Οργή

Το ασανσέρ

-Καλημέρα!

-Άσε μας κουκλίτσα μου.

-Μήπως θα… 

-Φιρί φιρί το πας να βριστούμε πρωϊνιάτικα.

-Αλήθεια, είναι που..

-Βρε πήγαινε πιο πέρα νούμερο.. που θέλεις και διάλογο πρωί πρωί. Ακόμα καφέ δεν ήπιαμε, Βαγγέλη τον βαφτίσαμε. Τα παίρνω άγρια τώρα. Και δεν θέλεις να με δεις φορτωμένη.

-Συγνώμη, κυρία μου, μα στέκεστε μπροστ..

-Πραγματικά; Θέλεις να το πάμε τόσο μακριά; Αχ, και σ’ έκοψα από τη φάτσα εγώ.. ναι, ναι. Τέτοιες φάτσες τον τραβούν σαν μαγνήτη τον καβγά. Μα πόση υπομονή να έχει κανείς στις οκτώ το πρωί; Με θαυμάζω ειλικρινά!

-Σας παρακαλώ, τι λέτε..

-ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ; Γινόμαστε και είρωνες τώρα; Νεοέλληνες ρε φίλε μου. Όσο μπόι του λείπει, τόσο σε γλώσσα το σώνει.

-Αφήστε το, θ’ ανέβω με τα πόδια.

Λογοτεχνικό διήγημα 120 λέξεων (ακριβώς) με θέμα Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα/

συμμετοχή στο διαγωνισμό http://120lekseis.com/2016/09/02/7-thanasima-amartimata/

Οκτώβριος 2016, Σέρρες, by Athina T. ®

https://www.youtube.com/watch?v=1G9fxsjbtJY