Ιόλη

 
Σε δύο μικρούς ώμους
χώρεσε όλος ο εγωισμός μου.
Το είναι μου στριμώχτηκε κι αυτό απλόχερα,

κι ούτε που το νοιαξε.
Και γιατί να το νοιάξει, άλλωστε..
εκεί γεννήθηκε απ'την αρχή η ύπαρξή μου.

Ποιός είμαι. Ποιός ήμουν.
Ρώτησα κάμποσες φορές.
Και όλες, απάντησες εσύ.
Το ίδιο κάθε φορά.
Παράλληλα με τις μάχες σου,
έδινες και εξηγήσεις.
Ασυναίσθητα, μα και τολμηρά.

Παράξενο φορτίο σου έλαχε, θαρρώ.
- Ποιός είμαι, μικρέ μου έρωτα;
- Εσύ, είσαι εσύ. Και κανένας άλλος.
Ο πατέρας και η όαση.

Και έτσι, με αυτό το εσύ,
βούτηξα ξανά σε κείνο το μαζί.

Για τον Χάρη. 

https://youtu.be/uSQzUx3QW2Y

Ασπροβάλτα, Αύγουστος 2021, by Athina T. ®