Dear Diary
Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2023
Ενήλικες
Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2023
Για πάντα
Μαζί
Ένα βλεφάρισμα
κι ανοίγεις τα φτερά σου.
Γλυστρώ γλυκά
στη δίνη του χρόνου.
Πάλι ένα βλεφάρισμα μακρυά είμαι
πριν ανοίξεις την πόρτα
μόνη σου.
Εύχομαι, προσεύχομαι...
να πω πώς τα είδα όλα.
Πώς έκανα βουτιά σε όλα.
Πώς ήμουν εκεί για όλα.
Όλα τα δικά σου.
Όλα.
Γιατί,
προνόμιο μεγαλύτερο
από το να είμαι μαμά σου
ποτέ δεν θ' αποκτήσω.
Πέμπτη 25 Μαΐου 2023
Καλύτερος άνθρωπος
Σάββατο 8 Απριλίου 2023
Μονόλογος
Απόγευμα.
Που έφυγες σαν αερικό.
Αθόρυβα.
Μην ενοχλήσεις και κανέναν.
Με ξεγέλασες κάπως.
Κι ας ήμουν δίπλα σου.
Ένας χρόνος χωρίς εσένα.
Πατέρα.
Μεγάλη Βδομάδα ξημερώνει.
Και γω ευλαβικά
κοιτάζω τ' άστρο σου
Τετάρτη 29 Μαρτίου 2023
Τα παιδία παίζει.
Τα παιδιά μιλάνε. Συνέχεια. Με το
στόμα, με τις λέξεις, με το σώμα τους, με τη σιωπή τους... και πάρα πολύ με το
παιχνίδι τους. Αυτό που ψάχνεις να μάθεις ως γονιός, θα σου φανερωθεί περίπου ανάμεσα στην πραγματικότητα που αντιλαμβάνεται το παιδί και τις ιστορίες
που φτιάχνει για να την εκλογικεύσει. Ορισμένες φορές μπορεί να επανέρχεται
συνέχεια και συνέχεια στην ίδια ιστορία. Ίσως, να αλλάζουν ελαφρώς οι
λεπτομέρειες, αλλά το νόημα να μένει ίδιο.
Κάπου εκεί, λοιπόν, μπορεί να
κρύβεται κάποια αλήθεια τους. Κάτι που θέλουν να εκφράσουν και δεν έχουν ακόμα
τις σωστές δεξιότητες για να το πετύχουν. Κυρίως όταν μιλάμε για ένα νήπιο. Δεν
σημαίνει πάντα ότι υπάρχει κάποιο θέμα, δηλαδή κάποιο τραύμα ή κάποιο πολύ
έντονο συναίσθημα. Μπορεί απλά να είναι περιέργεια, να είναι ανάγκη να καταλάβω
τον κόσμο γύρω μου, να είναι ανάγκη να νιώσω ασφάλεια μέσα σε αυτό που άκουσαν
τα αυτιά μου πολύ για κάποιο διάστημα.
Η κόρη μου για παράδειγμα... ακριβώς
μετά τον θάνατο του παππού της πέρσι το Πάσχα, και έχοντας βιώσει έστω και
ξώφαλτσα την ασθένεια πάνω στο σώμα του και το μυαλό του, πέρασε και περνάει
(πλέον, όχι έντονα και ίσως λόγω των πολλαπλών ιώσεων που βίωσε και ένιωσε το
θέμα "είμαι άρρωστη") μια φάση όπου όλα τα κουκλάκια της είτε είναι άρρωστα,
είτε χτυπούν είτε κάτι τους πονάει και πρέπει να τα δει γιατρός. Πολλές φορές
δεν μπορούν να παίξουν γιατί πρέπει να μείνουν στο κρεβάτι, πρέπει να φάνε
απαραιτήτως σούπα για να γίνουν δυνατά, να ζητήσουν συγνώμη που δεν μπορούν για
ακόμα μια μέρα να πάνε σχολείο ή να βρει η ίδια έναν τρόπο να τούς βάλει γύψο
στα πόδια τους.
Δεν είμαι ειδικός, αλλά
συμβουλεύτηκα ειδικούς. Για πολλά θέματα. Γιατί, προσωπικά, θα ήθελα να διαθέτω
αρκετά από τα εργαλεία εκείνα, νέα ή παλιά, που θα με πάνε ένα βήμα πιο
μπροστά στο θέμα της γονεϊκότητας. Ίσως, λοιπόν, ένα παιδί, όπως ακριβώς το
δικό μου, να θέλησε να κατανοήσει μέσα από το δικό του λόγο και έργο (παιχνίδι
ρόλων είτε με εμάς εμπλεκόμενους είτε με τα όποια κουκλάκια του) τί σημαίνει να
νοσεί ένα σώμα, να αποδομήσει τον φόβο του, να αναλύσει όλες τις λεπτομέρειες
που είδαν τα μάτια του, για παράδειγμα χρήση μπαστουνιού ή μεγάλου βοηθήματος Π
για το περπάτημα, χρήση αμαξιδίου, ακινησία ανθρώπου και παραμονή συνεχή σε
κρεβάτι, αδυναμία λόγου και έντονων εκφράσεων συναισθημάτων, όπως αγκαλιά,
φιλί, ή πολλές επισκέψεις στον παιδίατρο και πολλές εξετάσεις στο ίδιο του το
σώμα.
Τα παιδιά είναι ένα κράμα δύναμης
και ευαισθησίας, συγκεκριμένης λογικής και παρορμητισμού. Οπότε, αυτό το δίπολο
που γίνεται φίλτρο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους, συχνά τα μπερδεύει. Το
παιχνίδι (πόσο μάλλον το ελεύθερο παιχνίδι) έρχεται να ανακουφίσει αυτό το
σύμπτωμα. Γιατί εκτός από την αυτονόητη διασκέδαση, προσφέρει γνώση, ασφάλεια,
ανάπτυξη φαντασίας, αλήθεια, εκτόνωση, πνευματική καλλιέργεια, σωματική άσκηση,
σύνδεση με τους γονείς ή τους συνομηλίκους, επικοινωνία, ελευθερία.
Οι ενήλικες συχνά προσπερνούμε μέσα
στην αστραπή της ρουτίνας τα μικρά, αλλά σημαντικά που συμβαίνουν ακριβώς κάτω
από τη μύτη μας. Έχουμε μάθει (;) - δεν ξέρω- να αντιμετωπίζουμε το παιδί ως
μια οντότητα μόνιμης μωρουδιακής αντίληψης, που δεν χρήζει εξηγήσεων ή
διαλόγου. Τους οφείλουμε, όμως, αλήθειες, για να πάρουμε και αλήθειες. Αλήθειες
για όσα βλέπουν, για όσα ακούνε... αλήθειες βασικές, άλλοτε εύκολες και άλλοτε
δύσκολες, πάντα όλες προσαρμοσμένες λεκτικά και ηθικά ανάλογα την ηλικία τους.
Τα παιδιά κατανοούν πολλά
περισσότερα από όσα νομίζουμε, απλά διαφέρει ο τρόπος τους. Το μόνο που
χρειάζεται να κάνουμε είναι να τα ακούσουμε, όχι μόνο με τα αυτιά, αλλά κυρίως
με την ψυχή μας... γιατί αυτή ακόμα κρύβει κάτι από παιδί και μέσα μας.
Σέρρες, Μάρτιος 2023, by Athina T. ®
Δευτέρα 13 Μαρτίου 2023
Μικρός μονόλογος
Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2023
Δεύτερη μάνα
Γιαγιά
Πάντα γελαστή,
πάντα ετοιμοπόλεμη,
Βασίλισσα της κουζίνας...
πού έκανε τους πάντες ν' απορούν
πώς ξελογιάζει έτσι την κότα
ή πώς τιθασεύει της πίτας τα φύλλα.
Γυναίκα του σπιτιού
μα με μυαλό ξουράφι,
παντρεμένη στα μικρονιάτα της
με έρωτα...
τύχη μεγάλη για τα χρόνια της.
Μεγάλωσε παιδιά, μεγάλωσε κι εγγόνια.
Και όλη η γειτονιά
κυρά Αθηνούλα την φώναζε,
από σεβασμό κι αγάπη.
Στην εκκλησιά τ' Ακάθιστου Ύμνου
Η αγκαλιά της μύριζε όλου του κόσμου
μα ήξερε και να συνετίσει.
Έμπαινε στο σπίτι μας
και τρέχαμε σαν ποντικοί
ό,τι αποβραδίς δεν συμμαζεύτηκε
να μπει με μιας στη θέση του.
Κανάκευε, χάιδευε...
έψηνε πιτάκια για πρωινό
και σού βάζε κακάο στο γαλατάκι.
Ήρεμος άνθρωπος, της ισορροπίας,
Φορούσε τα διάφανα γυαλιά της
και κούρνιαζε σαν περιστέρι
στον καναπέ δίπλα στην σόμπα...
να δει στο χαζοκούτι Χατζηχρήστο
και Βουτσά και Κωνσταντάρα.
Και όσο έκαιγαν τα κούτσουρα,
πετούσε κάστανα επάνω τον χειμώνα.
έβγαζε τις καυτές τις φλούδες.
Χριστούγεννα, γιορτές και καλοκαίρια
να μας ταΐσει, να μας φροντίσει...
εγγόνια και παιδιά δύο πόλεων.
Και τότε θαρρείς ένιωθε υπερπλήρης,
Γιαγιά Αθηνούλα,
που δεύτερη μάνα υπήρξες για μας.
Τί λόγια να βρω να σου πω;
Τάχα αρκεί το ευχαριστώ;
Είθε η ψυχή σου να ταξιδέψει
στο φως, στη ζέστη, στην αγάπη...
να μείνει εκεί αιώνια να μας συντροφεύει.
Σε αγαπώ.
Βαθιά και ειλικρινά,
σαν εγγονή και σαν κόρη.
Τρέξε...
στην αγκαλιά του Γρηγόρη σου.
Και αναπαύσου.
Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2022
Χριστουγεννιάτικες μαζώξεις
Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2022
Ημερολόγιο
Κράτα μου το χέρι.
Άνοιξε το φως, δεν φτάνω.
Θα μού διαβάσεις ακόμα ένα παραμύθι;
Θα αργήσεις το βράδυ;
Γιατί είσαι στεναχωρημένος;
Θα με αφήσεις να γυρίσω λίγο
πιο αργά σήμερα;
Μην ανησυχείς, θα προσέχω.
Μού τελείωσαν τα χρήματα.
Είσαι καλα;
Να προσέχεις την υγεία σου.
Ερωτεύτηκα!
Έλα να πιούμε έναν καφέ μαζί.
Θα μαγειρέψει η μαμά σήμερα;
Μην με περιμένεις, πέσε κοιμήσου.
Βρήκα δουλειά!
Δεν έχω κέφια.
Δεν είμαι και πολύ καλά.
Σ' ευχαριστώ για τη συμβουλή.
Είμαι έγκυος!
Φοβάμαι...
Έλα, θα πάω εγώ για σένα.
Θα κρατήσεις καμιά ώρα τον μικρό;
Σε ξύπνησα;
Μην απελπίζεσαι.
Θα βρούμε λύση.
Σ'αγαπώ.
Μπαμπά μου...
Ευτυχώς πρόλαβα και σου τα είπα όλα.
Πριν φύγεις.
Ευτυχώς... μέσα στο δυστυχώς
απ' το φευγιό σου.
Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2022
Λαμπυρίσματα
Παρασκευή 22 Απριλίου 2022
Το σπίτι δίπλα στην εκκλησία
Πονάω στο στήθος. Όχι..πονάω παντού. Γενικά και ειδικά. Και κάθε φορά που χτυπάει η καμπάνα, λες και συντονίζεται μέσα μου ο πόνος, οι σκέψεις, τα γιατί μου.. οι αμαρτίες μου.
Μεγάλη μέρα σήμερα. Για τα λάθη μου,τα πάθη μου..τους ζώντες μου και τους νεκρούς μου. Μια μάνα σήμερα κλαίει για το παιδί της. Κι αυτή η εικόνα χωράει μέσα της κάθε θρήνο..δίχως αμφισβήτηση.
Χριστέ μου.. ταπεινός στέκω μπροστά σου. Γιατί είχα καιρό να σού μιλήσω. Ένα συγνώμη ψελλίζω για πρωινό και ένα δάκρυ καταπίνω για πρόφταση : αλίμονο, γλυκιά μου ανθρωπότητα, που ακόμα επιμένεις να σταυρώνεις την Αγάπη.
Σάββατο 16 Απριλίου 2022
Εξομολόγηση
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2021
Πίστη μισή
Σάββατο 14 Αυγούστου 2021
Ιόλη
Σε δύο μικρούς ώμους
χώρεσε όλος ο εγωισμός μου.
Το είναι μου στριμώχτηκε κι αυτό απλόχερα,
Και γιατί να το νοιάξει, άλλωστε..
εκεί γεννήθηκε απ'την αρχή η ύπαρξή μου.
Ποιός είμαι. Ποιός ήμουν.
Ρώτησα κάμποσες φορές.
Και όλες, απάντησες εσύ.
Το ίδιο κάθε φορά.
Παράλληλα με τις μάχες σου,
έδινες και εξηγήσεις.
Ασυναίσθητα, μα και τολμηρά.
Παράξενο φορτίο σου έλαχε, θαρρώ.
- Ποιός είμαι, μικρέ μου έρωτα;
- Εσύ, είσαι εσύ. Και κανένας άλλος.
Ο πατέρας και η όαση.
Και έτσι, με αυτό το εσύ,
βούτηξα ξανά σε κείνο το μαζί.
Παρασκευή 19 Ιουνίου 2020
Καλωσόρισμα
ζωή απ'την ζωή.
Να φωτίσεις σκέψεις μελλοντικές,
να φιλήσεις νύχτες μακρινές.
Και γω, σε σκέπασα να μην κρυώσεις,
να μην νιώσεις μοναξιά.
Μικρό μου κύτταρο,
που κολυμπάς σε λίμνη ανοιξιάτικη,
δίπλα σε ροδιές και μενεξέδες.
ανάσα απ' την ανάσα.
Έγνεψες περήφανα,
κοιμήθηκες σαν βασιλιάς.
Και γω, σε κανάκεψα να συνηθίσεις,
να καλομάθεις απ' την αρχή.
Μικρή μου λύτρωση ,
που όλα σου είναι θαυμαστά,
ανάμεσα στης μάνας σου τα σπλάχνα.
πνοή απ'την πνοή.
Να μεγαλώσεις τον χρόνο,
να χορτάσεις το σύμπαν.
Και γω, σε λάτρεψα πριν σε γνωρίσω,
σε είδα πριν σε μυρίσω.
Μικρό μου θαύμα,
που δίνεις αγώνα κάθε λεπτό,
να φτάσεις στην αρχή..εκεί που άνθρωπος γεννάει άνθρωπο.
Για την Μαρία ❤️
Ασπροβάλτα, Ιούνιος 2020, by Athina T. ®
Σάββατο 30 Μαΐου 2020
Το εμείς
Γιος
Μικρές στιγμές.
Μικρούλες στιγμές αγάπης και απώλειας.
Αυτό είμαστε..
ό,τι βγαίνει στο άθροισμα.
Τώρα,πριν λίγο,ξαναμέτρησα,
μα είδα ότι θα λείπεις.
Από σήμερα.
Κι έτσι,άρχισα την αφαίρεση.
Αφαίρεσα λέξεις.
Κάποιες ήταν δικές σου.
Αγάπη ποτέ..
φεύγοντας μού χάρισες και τη δική σου.
Πείσμωσα.
Μικρές στιγμές αθροίζω ξανά και ξανά.
Για να σε βρω στα συν,
στις γωνίες της αγωνίας μου.
Το πρίν και το μετά,
πιάστηκαν να κάνουν έρωτα,
και μου μειναν τα σ'αγαπώ μου
μετέωρα και ορφανά.
Ν'αθροίσω ή ν'αφαιρέσω χρόνο;
Ψάχνω ρωγμή,
για μια μικρούλα στιγμή πριν φύγεις..
να σου πω πως θα μαι καλά, να ξέρεις.
Για τον Δημήτρη,
Σέρρες, Μάιος 2020, by Athina T. ®
https://www.youtube.com/watch?v=Oq9M32vLAkQ
Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2019
Είσαι το ταίρι μου
βρήκα ένα ταίρι
και κείνος με τη συνήθεια.
Κουμπώσαμε πάνω στο πετσί του έρωτα.
Μας ξελόγιασε η απλότητα της ειλικρίνειας. Φτιάξαμε σαν χελιδόνια και μια φωλιά
κι ύστερα ρίξαμε άγκυρα
μακρυά απ'τις φουρτούνες.
Χαμόγελα μας χορταίνουν,
αγκαλιές μας ξεκουράζουν.
μ' αόρατο μανδύα μάς σκεπάζω
να μην μας πιάνει ούτε η λέξη
ούτε το δάχτυλο.
Την τύχη πήρα με το μέρος μου.
Τα Θεία τις νύχτες , παρακαλώ ,
μαζί οι καρδιές μας να χτυπούν ,
μαζί και να ξυπνούν.
Κι όλη η αγάπη που μας βρήκε,
διπλή και τρίδιπλη
στην αφετηρία της να επιστρέψει.
Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2019
Γένεσις
Είτε σταμάτησε
παλεύει ανάμεσα σε κόσμους και μονοπάτια πόνου,
εγκλωβισμού και λύτρωσης.
Συναισθήματα, εικόνες από το πρόσφατο μέλλον..
όλα αποκούμπι της στιγμής.
και ένα χέρι πάντα παρόν μπλεγμένο με το δικό της.
Φιλιά στο μέτωπο, ίδρωτας στο δωμάτιο.
Ανάσες, πολλές ανάσες..
τόσες όσες χρειάζονται για να ωθήσεις τη ζωή προς τα έξω.
και το πήλινο σώμα της δίνεται ήδη θυσία στη δημιουργία.
Κραυγές, βουβές και μακρόσυρτες.
Η ζωή πάλλεται
και δυο καρδιές επιτέλους θα αγκαλιαστούν
Κλάμα ενός μωρού,
Ευχές,
ένας ήλιος φωτεινός
Μυρωδιά ευλογίας στην αγκαλιά,
και ένα κουπάκι λουκουμάδες με μέλι να περιμένει..
δίπλα στο κρεβάτι ανάρρωσης.
https://youtu.be/PLmXrDHgdxs
Τρίτη 17 Ιουλίου 2018
Μεταμόρφωσις
Γιαννούλα