Έξοδος

Όσα ήρθαν

Και όσα πέρασαν

Δεν είναι της πόλης τα στενά σοκάκια,

ούτε η θάλασσα η απέραντη στο Μονολίθι.

Δεν είναι του κυρ- Σταύρου ο καφές το μεσημέρι,

ούτε τα πεσκέσια της μικρής γειτόνισσας τ’ απόγευμα.

Δεν είναι τα γιασεμιά κι οι βουκαμβίλιες

που άπλωσαν στρατό μετά τον Μάρτη,

ούτε οι νέοι φίλοι π’ αγάπησα διπλά στις εκδρομές

και στον καημό τους.

Δεν είναι σου λέω τίποτα απ’ όλα τα σαχλά ετούτα

και τίποτα από κάθε τετριμμένο.

Δεν είναι τίποτα τελικά απ’ όσα έκλεψα στην Πρέβεζα

ή απ’ όσα να δικαστώ μπορούσα.

Είναι μονάχα της ξενιτιάς η θλίψη..

που πάλι μου χτενίζει το μυαλό κι ετοιμάζεται για φιέστες και μετακομίσεις.

Αυτή η θλίψη η πονηρή

που χαρακιές οργώνει σ’ ό,τι καλό θ’ ακολουθήσει.

Λόγω τιμής.

Μονάχα  της ξενιτιάς η θλίψη είναι..

που ξένη ήρθα

και –κοίτα- κόρη φεύγω

απ’ τα ξένα.

                                   Αφιερωμένο στην παρέα των αναπληρωτών και μίας μόνιμης!

             (Μουσικό Σχολείο Πρέβεζας 2015-2016)

Μάιος 2016, Πρέβεζα, by Athina T. ®

https://www.youtube.com/watch?v=PF8QflG7Sbs

Το διαμαντάκι

Στα δυο σου χαντράκια
μετράω βουτιές,

μου κόβεται η ανάσα,
ξεχνάω το χθες.

Γελάς
και μου φτάνει στο στόμα πνοή..

αυτό είναι ευτυχία,
το ξέρω μικρή.

Στις δυο σου παλάμες
τον κόσμο κρατάς,

για πάντα θα είμαι αυτό
που ζητάς.

Πιστός μονομάχος
με κάθε αφορμή

θυμήσου
θα είμαι την κάθε στιγμή.

Ο κόσμος
στολίδια για σένα κρατά,

μα συ,
διαμαντάκι,
φωτίζεις διπλά.

Ευχές κάθε βράδυ
σού στέλνω νωρίς..

προστάτες
να έρθουν πριν καν κοιμηθείς.

Σεπτέμβριος 2013, Ξάνθη, by Athina T. ®

https://www.youtube.com/watch?v=MZOt7_RFHIE