Ευαγγελία
Απ’
όλες εκείνες τις στιγμές που σε κοιτούσα
να
ξεχωρίσω δεν μπορώ σε ποια σε θαύμασα περισσότερο.
Γιατί
μάνα έγινες
αδερφή
μου
κι
όλη τη περηφάνια μου την έκλεψε ο γιος σου.
Άδικο,
όμως,
για
την φρεσκάδα και την τρέλα π’ ακόμα τρέχει στις φλέβες σου
να
λησμονήσουμε όλες τις μικρές εκείνες επαναστάσεις
που
κρύφτηκαν πίσω σου περιμένοντας να τους χαρίσεις το όνομά σου.
Και
ήταν μπόλικες.
Όσο
μπόλικα ήταν πάντα και τα θέλω σου.
Όσο
μεγάλα ήταν και τα όνειρά σου.
Πάνε
χρόνια που έκλεψα πονηρά την φιλία σου.
Μα
κι έτσι,
πάλι
ενωθήκαμε σαν πάζλ,
με
όρους πιο φωτεινούς κι από το χρώμα των μαλλιών σου.
Φύσηξες
και ξεφύσηξες σαν μελτέμι υγρό
όταν
σου τάραξαν τη λογική ή σε στρίμωξαν αυτιστικά σ’ ένα κουτί που φτιάχτηκε για
άλλον.
Κι
ύστερα πάλι πήρες το τιμόνι
και
άναψες ένα τσιγάρο στην υγεία σου.
Και
να που τώρα
σαν
ερασιτέχνης ποιητής εγώ,
μετά
από κάμποσα λεπτά και δευτερόλεπτα στο πέρασμα των χρόνων,
λέξεις
ψάχνω να περιγράψω μία νύφη που φαντάζομαι..
πριν
καν την αντικρύσω με κείνο το φόρεμα
π’
από παιδί ονειρεύτηκε.
Ευχές
θα στείλω από τώρα και για πάντα
και
για πιο μετά
απ’
όσο διαρκεί το πάντα..
για
αυτή τη νύφη που χιλιοαγαπώ
-από
κοντά κι από απόσταση-
που
άλλη ίδια σαν κι αυτήν
δεν
θα ξεπροβάλει τούτο το Σάββατο τ’ απόγευμα ούτε σε βουνό ούτε σε θάλασσα:
Σ’
αγάπη να κολυμπάς μικρή μου αδερφή..
μ’
αγάπη να δυναμώνεις.
Κι
όταν στις στιγμές σου ταξίδι θα ετοιμάζεις κάθε φορά,
είθε
και μένα να λογαριάζεις..
σαν
ένα λιθαράκι ζωής κι ανάσας
κι
ολόλευκης φιλίας.
Ιούλιος 2016, Ξάνθη, by Athina T. ®
Είναι οι φίλοι, είναι οι
κολλητοί.. είναι και κείνα τα άτομα που κάπου στην πορεία βάφτισες «αδέρφια» με
τρόπο αβίαστο και φυσικό. Αν σου συμβεί, είσαι ευλογημένος άνθρωπος, γιατί
τελικά μπαίνει το ρήμα «επιλέγω» στον κύκλο της οικογένειας. Για μένα, λοιπόν,
η Ευαγγελία (Βαγγελιώ ή Μπεμπέ για τους δικούς της) είναι κρίκος δυνατός αυτού
του κύκλου.
