Γένεσις

Φτερουγίσματα

Το ρολόι εκεί ψηλά κοροϊδεύει χρόνια τώρα.
Είτε σταμάτησε

είτε προχωράει προς τα πίσω.

Κολλημένη στην ανυπομονησία,
παλεύει ανάμεσα σε κόσμους και μονοπάτια πόνου,
εγκλωβισμού και λύτρωσης.
Συναισθήματα, εικόνες από το πρόσφατο μέλλον..
όλα αποκούμπι της στιγμής.

Ανάσες καυτές, ανάσες οξυγόνου,
και ένα χέρι πάντα παρόν μπλεγμένο με το δικό της.
Φιλιά στο μέτωπο, ίδρωτας στο δωμάτιο.
Ανάσες, πολλές ανάσες..
τόσες όσες χρειάζονται για να ωθήσεις τη ζωή προς τα έξω.

Ο χρόνος γελάει χαιρέκακα
και το πήλινο σώμα της δίνεται ήδη θυσία στη δημιουργία.
Κραυγές, βουβές και μακρόσυρτες.
Η ζωή πάλλεται
και δυο καρδιές επιτέλους θα αγκαλιαστούν

δέρμα με δέρμα.

Κλάμα ενός μωρού,

καταρράκτης τα δικά της μάτια.
Ευχές,

χέρια συμπόνιας και φροντίδας.

Κι έπειτα,
ένας ήλιος φωτεινός

έξω απ’ το παράθυρο του δεύτερου ορόφου.
Μυρωδιά ευλογίας στην αγκαλιά,

πρωτόγαλα στο στήθος
και ένα κουπάκι λουκουμάδες με μέλι να περιμένει..
δίπλα στο κρεβάτι ανάρρωσης.

Σέρρες, Φεβρουάριος 2019, by Athina T. ®
https://youtu.be/PLmXrDHgdxs