Στην ίδια πόλη
Μέχρι να ρουφήξεις δυο τσιγάρα, μου είπες, θα
περάσει ο καιρός.
Μέχρι να τραγουδήσεις κι έναν αγαπημένο σκοπό,
θα ξεχαστούν κι οι μέρες.. υποσχέθηκες.
Μου έφτιαξες πακέτο προσωπικό..
με την πρώτη μας αμήχανη φωτογραφία,
μ’ ένα σακούλι ανάμεικτες λέξεις πονηριάς και
τρυφεράδας,
με λίγο από το σώμα σου άρωμα σε μικρό
μπουκαλάκι
και την ανάμνηση της αγκαλιάς σου
ζωγραφισμένη σε μία κάρτα.
Μα έλα που όπως έφευγαν τα χιλιόμετρα,
έτσι έφευγαν κι οι λέξεις σου απ’ το
σακούλι..
σαν οξυγόνο σε όλη τη διαδρομή.
Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου γιατί αχόρταγος
γεννήθηκα,
και κάθε φορά που ένιωθα μικρός σ’ αυτό το
μακρινό ταξίδι,
βουτιά έκανα στο άρωμά σου
και τράβαγα την αγκαλιά από τη ζωγραφιά.
Κι όταν πια έφτασα στον ξένο τόπο,
κόντεψα να πεθάνω από τον πανικό..
που μόνο η φωτογραφία μού είχε μείνει.
Τότε, αμέσως, τον τόπο τούτο βάφτισα αλλιώς, και
Σέρρες τον ονόμασα..
σαν το όνομα της πόλης που ζεις
και περπατάς
εσύ.
Άλλωστε, αγάπη
μου, θα ‘πρεπε να το ξέρεις
μέχρι
τώρα,
πως τίποτα..
τίποτα πιο ειλικρινές
από
τη θεωρία της σχετικότητας.
Στον Δημήτρη
Νοέμβριος 2016, Λευκάδα, by Athina T. ®
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου