Στου
Ονείρου τη Μοναξιά.
Κι αν
νομίζεις πως μόνος σου απέμεινες πάνω σε τούτη την πλάση την παράλογα φτιαγμένη
από χέρια ανθρώπινα, δεν έχεις δίκιο που συννεφιάζεις.
Ποτέ
μοναξιά δεν γνώρισες, κι ας καταράστηκες στιγμές βουβές, κλεισμένες πίσω
από ατάραχες κουρτίνες κι ένα ηλιόλουστο νεκρό δωμάτιο.
Κλαίς;
Μα, γιατί
κλαις με δάκρυα;
Παράξενο.
Αναρωτιέμαι πόσο νερό ακόμα θα χύσεις σαν δώρο από τον εαυτό σου για όλα εκείνα
που ήδη σε κοιτούν και σε προσμένουν.
Αλήθεια..
Λες τις
νύχτες πολεμάς το τέρας, μα κάθε αυγή γλυτώνεις έναν θάνατο.
Κι αυτό
είναι τύχη.
Μην ζεις με
πλάνες και μην φοράς τα λάθος μάτια.
Σήμερα
απέκτησες παιδί,όπως και χθες και αύριο.
Σύντομα θα
μεγαλώσει, κι ίσως μαλώσει με το επόμενο.
Δεν έχεις
δίκιο, λοιπόν, που συννεφιάζεις.
Αγάπα το να
θεριέψει.
Μην
πληγώνεις το όνειρο.
Νοέμβριος 2013, Ξάνθη, by Athina T. ®
