Η πράξη του Έρωτα.
Έπεσε πάλι η
νύχτα..
αυτή η
ξελογιάστρα
η μαυροφορούσα
που ρίχνει πάνω στους
ανθρώπους το σκούρο
πέπλο της
για να θολώσει τις
αισθήσεις.
Κέντησε μικρά κεράκια
όλο τον ουρανό, κι άφησε τ’ ολόγιομο φεγγάρι
να περηφανευτεί την
ομορφιά του
μπροστά στα μάτια
των εραστών.
Εκείνοι
μαγεμένοι απ’ το
αστραφτερό τοπίο κι αναπαυμένοι
ο ένας στην αγκαλιά
του άλλου,
αποφάσισαν ν’
ανταλλάξουν
ευχές κι όρκους
αιώνιας πίστης
με μάρτυρες
όλα τα στοιχειά της
νύχτας.
Χέρια
που λαχταρούν να
ταξιδέψουν
πάνω
σε όλα τα κύτταρα του
κορμιού,
λόγια
κρυφά που λέγονται
ψιθυριστά μόνο στο αυτί
προκαλώντας
παράλυση,
μάτια που πετούν
σπίθες
και χάνονται στο βαθύ
καστανό των ματιών που κοιτάνε
με ένταση,
πρόσωπα
κόκκινα σαν το
ρόδι
που καίνε και
ζητούν λύτρωση απ’ το
καλοκαιρινό αεράκι
που μπήκε κρυφά
στην κάμαρη.
Ανάσες καυτές
ζέσταναν το
σπίτι..
από δυο στόματα
που για ώρες
αντάλλαζαν
συναίσθημα,
κι από δυο
κορμιά
που κατάφεραν να
ενώσουν τους ρυθμούς τους
σε έναν απόλυτα
αρμονικό
χορό,
μέχρι να πάρουν το
ένα την μορφή του άλλου..
μέχρι να
ξαναγεννηθούν
μέσα
από την ολοκλήρωση
του πάθους τους.
Η νύχτα
χαμογέλασε
κι ένιωσε χαρά που
γι’ ακόμα μια φορά
κατάφερε να
παραπλανήσει κάποιους αθώους
εραστές,
να τους ρίξει στη
θάλασσα της ηδονής,
ώσπου εκείνοι οι
μικροί θνητοί
να μάθουν κάτι
για τον έρωτα..
που κατοικεί πάντα σε
δυο καρδιές,
σε δυο ζωές.
Αποσύρθηκε
γεμάτη
κι άφησε χώρο για την
αυγή,
που ξέρει να βγάζει
αληθινά τα πιο παθιασμένα
βράδια.
Ξημέρωσε σ’ όλο τον κόσμο.. ακόμα
όχι
όμως για τους εραστές.
Ιούνιος 2013, Λευκάδα, by Athina T. ®
