Στην σκιά της θεωρίας σου.

Βόλτα για δυο.

Περπατώ σε μια πόλη που βράζει από χρώματα κι αρώματα διαφορετικά σε κάθε γειτονιά, κι όλο ρίχνω κλεφτά ματιές πίσω απ’ τις σκιές των ζευγαριών, μην τύχει και με δούνε να γελάω αλλιώτικα.

Ναι.. ζηλεύω εκείνες τις φιγούρες στο σκοτάδι που φαίνονται σαν μία, εκείνα τα χέρια που τυλίγονται σαν κόμπος να κλειδώσουν την καταχνιά του κόσμου όλου σε μέρος αόρατο απ' το δικό τους νου.

Ζηλεύω γιατί είμαι άνθρωπος, κι η σάρκα μου η ατελής όλο τα δικά της λογαριάζει  και πονά για κείνα που την καίνε. Και είναι που άλλο αυτά τα χέρια δεν μπορούν να είναι άδεια, σχεδόν κοκαλωμένα σε μια αναμονή διαρκούς αναζήτησης στο πλήρωμα του χρόνου.

Είμαι ένοχη.. μ’ ακόμα ζηλεύω όλες εκείνες τις ζωές που θα ‘θελα να ζήσω, σαν μια φιγούρα τέτοια και γω, μπλεγμένη μαζί με άλλη.. κάτοικοι στο ίδιο σώμα.

Ιούλιος 2013, Ξάνθη, by Athina T. ®

https://www.youtube.com/watch?v=Yu4KObwynSc